शब्द उमलावे, शब्द समजावे, शब्द ओठाओठांतून सहज फुलावे…. शब्द स्वच्छंदी, शब्द मस्तानी, अगदी हळूवारपणे जपुन ठेवावे…. शब्द निरागस, शब्द अबोल, इतकेच न समजावे … शब्द कठोर, शब्द कणखर, अगदी खोलवर रुजावे. अगदी खोलवर रुजावे….. – संजीवनी
शब्द उमलावे, शब्द समजावे Read More »
इलेक्शन आले, इलेक्शन झाले, निवडून मात्र पुन्हा तेच आले… इलेक्शन आले की यांना फ्रंट पेज पुरत नाहीत, निवडून आले की हे पाच वर्षं दिसत नाहीत… इलेक्शन आलं की गरिबाला पण करतात नमस्कार साहेब, नमस्कार राव, निवडून आले की, कसली आश्वासनं आणि कसले ठराव??… बायकोच्या त्रासाला आमचे लोक दोन वर्षात कंटाळतात, आणि देशाला लुटणाऱ्याला हेच लोक
सन २००० मध्ये जालगांवमधील श्रीरामनगर (दापोली) या भागात तयार झालेलं माझं हे घर, आज २० वर्षं होऊनही दिमाखात उभं आहे. हो ! दिमाखातच म्हणतो आहे. तो इतरांसाठी राजवाडा नसला तरी आमच्यासाठी नक्कीच आहे. ज्यांचं स्वतःचं घर नाहीये, त्यांच्यासाठी त्यांची भाड्याने घेतलेली खोली किंवा माळावर असलेली चंद्रमौळी झोपडी हाच राजवाडा किंवा बंगला असतो. तसा हाही आमचा
का असा मातलास तू? की वेंधळा झालास तू? दैवाने दिलेलं दान स्वकर्माने नाकारायला लागलास तू! ज्याला मिळत नाही त्यालाच त्याची किंमत कळते, आणि ज्याला मिळतं, त्याची बुद्धी भ्रष्ट होते… जे मिळवण्यासाठी केलीस इतकी धडपड, ते मिळणार असताना उगीच कशाला करतोस तडफड… सबुरीनं घे मित्रा हे क्षण असतातच असे, एका चुकीच्या निर्णयाने बरंच काही इथं बदलताना
आज भी हम तेरी ही यादों के सहारे जी रहें है, अपनी बिछड़न के जहरीले पलों के घूंट पी रहें हैं। उन यादों का ही तकिया लेके सो जाते हैं हम, सोने के बजाय बस ख़यालो में खो जाते है हम। तुम जुदा हो गई इसका दुख तो है ही, बस, जिस तरह से जुदा
तुझी आठवण येता पुन्हा आज रडावयास आले मला, पण आता रडल्यावर कळलं त्या अश्रूंमधून त्या आठवणी ना, हळूहळू धूसर होऊन, त्यात मिसळून वाहून चालल्यात… कारण आता जगाने अनुभवाचे चटकेच इतके दिलेत की त्यांनी त्या अश्रूंची वाफ न व्हावी हे नवलच!! तुही त्याच अवस्थेत, ज्या मी आहे फक्त तू स्थिर वाटते आहेस मी मात्र अस्थिरच आहे…
एक साथ… नेहमी सोबत असणारी. एक सुंदर जाणीव… स्वतःलाच अधिकाधिक जाणून घेणारी. एक निस्वार्थी भावना… दुसऱ्यामध्ये पण स्वतःला बघण्याची. एक विश्वास… शेवटपर्यंत जपलेला. एक स्वच्छंदीपणा… निर्भीडपणे वावरणारा. एक पोरकटपणा… सारखा हट्ट करणारा. एक पोक्तपणा… हक्काने साथीदाराची काळजी घेणारा. एक नातं… कधी शांत तर कधी कठोरपणे जपता येणारं… – संजीवनी
प्रेम म्हणजे ..? ( एक कविता ) Read More »
आज लॉकडाऊन या पद्धतीने जगण्याला १ आठवडा झाला. आपण त्याला सरावलो, चिडलो, हैराण झालो अश्या अनेक प्रतिक्रिया समोर आल्या. कोणत्याही भावनेने असो, पण जीव वाचवण्याच्या भीतीने आपण त्याला स्वीकारले आणि अजून पुढील काही दिवस स्वीकारणार. ह्या आठ दिवसात घरातील “ती” च्यासाठी अनेक कौतुक-उद्गार निघाले, टाळ्या आल्या. पण खरी कथा आता सुरु होणार. तसं बघितलं तर
।। लॉकडाऊन ते लेक-अप ।। Read More »
सध्या करोना मुळे जवळजवळ सर्वच ठिकाणी परीक्षा रद्द झाल्या आहेत. ज्यांना पुढील अगत्याच्या वर्गात जायचे आहे त्यांच्या परीक्षा कदाचित उशिरा तरी घेतल्या जातील किंवा मागील चाचण्यांवरून त्यांचे प्रगती पत्र तयार केले जाईल. जे विद्यार्थी प्रथम दिनापासून सजग आहेत, योग्य अभ्यास करीत आहेत त्यांना काही चिंता नाही, कारण त्यांचे चाचण्यांचे मार्क सुद्धा उत्तम आहेत. असेच काहीसे
सध्या एका व्यापाऱ्यांनी देवाची वस्त्रे शिवण्याचं काम दिले आहे. त्यासाठी घरातील व मैत्रिणीकडील कापडाचे वेडेवाकडे तुकडे जमा केले. त्याला व्यवस्थित आकारात कापले, अस्तर लावले, शिवण घातली, सोनेरी काठ लावले व शेवटी बंद म्हणून चेन किंवा हुक व बटणं लावून हे वस्त्र तयार झाले. हे करता करता काही सुचले म्हणून लिहले – पंचमहाभूतांमधून देवाने कैक विभूती
